Wat vliegt de tijd!

woensdag 27 april 19:50u

Wow wat vliegt de tijd!
Terwijl ik begin te schrijven wordt er een voetenbadje onder m'n stoel geschoven en laat ik mijn vermoeide voetjes even rusten, een momentje voor mezelf: een massage en de nagels lakken in een van de vele Spa's om de hoek van ons hotel in Sapa, het groene Noorden van Vietnam.

Afgelopen zaterdag zijn we vertrokken naar Amsterdam voor onze reis naar Vietnam. Voor Rosa was dit al een groot feest; gezellig met opa en oma naar de luchthaven en samen op de roltrappen spelen, helemaal leuk! Onze lange reis van totaal 15 uur kan bijna beginnen. Alles verloopt relaxt, voor het boarden kijken we naar de vliegtuigen die opstijgen en Rosa pakt nog even een paar rolbandjes mee. We mogen voor alle andere passagiers aan boord en worden in het vliegtuig hartelijk ontvangen door de stewardessen van KLM, ze hebben nog alle tijd voor wat extra aandacht en een foto met onze kleine passagier. De vlucht gaat prima, Rosa slaapt languit op onze schoot. Helaas komen wij deze nacht niet verder dan een powernap en een paar slapende benen. De overstap in Bangkok verloopt zonder problemen en onze tweede vlucht is met een extra stoel. Fijn, maar de kleine meid wil klimmen en daarna toch op schoot. Waar is de tijd gebleven dat we ons al slaapwandelend van het ene naar het andere vliegtuig verplaatsten, drie films achter elkaar keken en alleen om te eten wakker werden ;)

We komen met een taxi aan in het oude centrum van Hanoi. Ons hotel http://essencehanoihotel.com ligt het gezellige historische deel van de stad. We trekken de deur van de lobby achter ons dicht en de hektiek van de drukke straatjes en de warmte blijft buiten, binnen is een oase van rust en koelte. De receptioniste ontvangst ons heel gastvrij, hospitality daar worden mensen hier mee geboren, dat is voor zeker. Ik hou van Azië, fijn om weer hier te zijn!

We krijgen meteen een upgrade voor onze kamer. Deze is vele malen groter dan de standaard die wij boekte en speciaal voor Rosa een ledikantje. We pakken alvast de tassen om voor onze trip naar Sapa. Dat valt niet mee, de vermoeidheid zorgt ervoor dat logisch nadenken niet echt meer lukt. Na een warme douche, even rust en een fantastisch avondmaal in het restaurant van ons hotel bezoeken we de nightmarket. Die is toevallig net deze avond en recht voor ons hotel, dus wanneer het voor Rosa niet lukt, zijn we zo weer terug op de kamer. We lopen met de buggy door de drukke straatjes die tijdens de markt autovrij zijn (niet scootervrij). Het is genieten in deze wereld met andere geuren, geluiden, temperatuur en mensen.. Hanoi lijkt ons een gave stad! Rosa valt in slaap, ze trekt zich niks aan van de muziek en het getoeter van de scooters om haar heen. Wij zijn nu zelf ook echt moe van de reis, dus terug naar ons hotel en morgen de oude binnenstad verder verkennen. Er loop een project om deze historische wijk op de Werelderfgoedlijst van Unesco vermeld te krijgen, dus dat beloofd wat moois.

Het ontbijt in ons hotel is geweldig! Een goed begin van onze dag. We checken alvast uit, want vanavond gaan we met de nachttrein naar Sapa. De tassen zijn omgepakt en het meeste van onze bagage blijft achter in dit hotel. We komen hier namelijk na onze drie dagen Sapa weer terug. Daarna een tweedaagse trip Halong Bai, weer een nachtje in dit hotel in Hanoi en dan vliegen we naar Hué. We boeken alles voor ons vertrek naar Sapa, er wordt namelijk drukte verwacht ivm een nationale feestdag die hier uitbundig wordt gevierd. De prijzen schieten tegen die tijd waarschijnlijk flink omhoog en bepaalde dingen zullen volgeboekt zijn. We nemen geen risico en boeken de trip, de kamer en ons ticket. Deel I van onze vakantie geregeld, check.

We maken een wandeling naar het Hoan Kiemmeer. Dit is het hart van het koloniale Hanoi. De 15-eeuwse wijk is een wirwar van kronkelende straatjes. De zon schijnt maar de temperatuur is aangenaam, een kleine 25 graden. Bij het meer zien we hoe de voorbereidingen voor de feestdag al in volle gang zijn. De plantsoenen rondom het meer worden voorzien van plantjes in verschillende kleuren en er worden bloemencorso's gemaakt op grote borden. Leuk dat we op deze feestdag zelf ook weer in Hanoi zijn.
De bouwstijl in Hanoi is bijzonder, het lijkt of de smalle huisjes zijn gestapeld totdat ze scheef 'groeiden'. Ze zijn smal, hoog en lopen diep door naar achteren, net een pijpenla. Later lezen we de reden achter deze bouwstijl. De huiseigenaren moesten vroeger belasting betalen over de breedte van het pand aan de straatzijde, vandaar de ingeving om de voorgevel maar zo smal mogelijk te maken. Grappig is te zien dat men 's avonds de scooters en motoren mee naar binnen neemt en wie het voorrecht heeft te kunnen beschikken over een uitzonderlijk brede voorkamer, parkeert er zijn auto tussen de televisie en de zitbank! "schat, zet jij ff de auto binnen, goede tijden is afgelopen" haha.
Bij een paar leuke tentjes drinken we een Tiger en eten Vietnamees. Rosa vindt het allemaal prima, eet lekker mee en huppelt en springt door de stad. Ze krijgt enorm veel aandacht met dat blonde koppie. Tussendoor slaapt ze in de buggy, vandaag uren achter elkaar. Ze is ook nog moe van de reis en een beetje ontregelt, het is hier 5 uur vroeger. Rond achten worden we door een taxi opgehaald en naar het treinstation gebracht. We nemen de nachttrein naar Sapa. Onze coupe ziet er prima uit, we delen deze met een koppel uit USA waarmee we voor het slapen nog een biertje mee drinken en een praatje maken. We slapen redelijk, ook Rosa valt na een filmpje naast mij in slaap. Florian slaapt boven ons, in het stapeltje (inside joke @ Steef).

Wanneer de zon op is en onze coupegenoten al aangekleed op hun bed zitten, worden Rosa en ik 'pas' (damn 5:30u) wakker. We zijn er bijna. In Sapa worden we met een shuttle bus naar ons hotel in de bergen gebracht. - Sapa ligt 1650 m hoog in een mooi keteldal omringd door met dorpjes bezaaide bergen 350 km van Hanoi - Het is een rit van bijna een uur over een slingerweg naar boven. Rosa wordt wagenziek, zielig maar iedereen in het busje helpt en rijkt doekjes en zakjes aan. Ze knapt gelukkig meteen op als we er zijn. We beginnen in Sapa met een dagje niks doen. Terwijl Florian een dutje doet, maken Rosa en ik een wandeling om het dorp te verkennen. Omdat ze bijna in slaap valt, verlaat ik de drukke straatjes en duik een massage salon in. Ik verwacht dat ze dan even een dutje kan doen in de buggy, maar ze vindt het binnen iets te interessant. "Uit uit" roept ze. Dus ook Rosa duikt op een poef en gaat met haar voetjes in een houten badje terwijl ze chips eet dat een Vietnamees jongetje met haar deelt. Ze kijkt met haar mond vol chips met bewondering naar de grote vissen die zwemmen in een afschuwelijk aquarium, terwijl ze met haar voeten de vloer nat spettert. Ik geniet, van haar en mijn voetmassage.

De volgende dag doen we een hiking van vijf uur, waarbij we Rosa om en om op de rug dragen. Goed voor de beenspieren! We maken een wandeling tussen het boerenleven en de in terrassen aangelegde rijstvelden. Dit doen we samen met onze gids Sue. De natuur is hier overweldigend mooi, weg van het toerisme, genieten van al het groen en de vergezichten. Rosa vindt het ook leuk, vooral de dieren die ze onderweg ziet. Hangend op mijn rug hoor ik haar allerlei dierengeluiden maken bij het zien van honden, varkens, kippen en eendjes. Ze hebben allemaal kleintjes, super schattig. Soms mag ze even zelf wandelen en tijdens de lunch speelt ze met een Vietnamees kindje, ze spreken een eigen taal die niemand verstaat, heerlijk dit.
We bezoeken een van de huizen van de mensen op het platteland en zien hoe de rijstvelden klaargemaakt worden om ingezaaid te worden. Bijna alles gebeurd met de hand, de rijstplantjes worden daarna een voor een geplant en zo ook geoogst. Veel werk voordat zo'n rijstkorrel op je bord ligt! Na een lange zonnige dag, komen we terug bij ons hotel. Waar we een andere kamer hebben gekregen, een upgrade naar de honeymoonsuite met twee (?) kingsize bedden, twee balkons en uitzicht op de vallei. Een prachtige kamer!

De laatste dag in Sapa willen we graag met de kabelbaan naar de hoogste berg (3.143 m) van dit gebied. Maar helaas, het is zo bewolkt dat het geen zin heeft om naar boven te gaan. Het einde van de dag wordt onweer verwacht, de bewolking zal niet weggaan, dus dit tripje moeten we over laten gaan. We maken een wandeling naar het dorpje Cat Cat. Aan het einde van dag worden we opgehaald en naar het treinstation gebracht, weer terug naar Hanoi. Eerst wat eten, terwijl Rosa slaapt en dan de trein in. Ook deze reis verloopt prima. Rosa heeft de grootste lol met onze coupegenoten uit Zwitserland. Gelukkig slaapt ze die nacht ook goed, wij zelf nauwelijks. Vandaag vrijdag 29 april om 4:30u komen we in Hanoi aan en gelukkig mogen we ons hotel naar binnen want de stad slaapt nog en het is donker... De receptionisten (die zelf nog sliepen) late ons stilletjes naar binnen en geven ons tijdelijk een van de kamers van de Spa van het hotel. Hier mogen we een paar uur blijven om te rusten en te douchen. Daarna uitgebreid ontbijten en verder slapen in onze eigen kamer. Ik kan niet slapen, sta nog steeds op standje 'aan'. Dus ik pak de tassen om voor onze trip naar Halong Bai (morgen) en schrijf deze blog. Voor mij de perfecte manier om lekker te 'relaxen'. Iedereen tevreden!