Quinte Olivia

Op vrijdag 13 mei is het zover! Na een aantal keren schuiven door Corona gedoe, stappen we met onze 7-koppige kookclub in het vliegtuig naar Porto. In onze app-groep wordt de dagen vooraf druk gecommuniceerd en gefantaseerd over Quinte Olivia. Het huis van ome Marcel, familie van ‘onze’ Kim. Nadat iedereen mooi op tijd gearriveerd is op de luchthaven in Eindhoven, wordt nog snel een (te grote) koffer gewisseld voor een sporttas, de paspoorten gecheckt en een groepsfoto gemaakt. We zijn klaar voor vertrek! Een voor een worden de koffertjes gewogen en ingecheckt. Onze Kim heeft alles top voorbereid en dit verloopt super soepel. We slagen allemaal voor de 10kg test (met een zeer plaatselijk overgewicht in mijn handtas, maar daar kijkt geen RyanAir-hond naar). We kunnen door.

Als sardientjes laten we ons in het vliegtuigproppen. We zitten allemaal verspreid door het vliegtuig, waardoor er tijd is voor een boek. Heel relaxt om zo te starten. Na een paar uur landen we op Porto. En dan begint het avontuur. Even de auto’s halen en door. Even. Dat dachten we. Ik ben mijn pincode van mijn creditcard vergeten waardoor we de borg niet kunnen betalen. Damn, stom zeg. Er wordt gebeld met de bank (super service overigens bij de Rabo), het verhuurbedrijf, het thuisfront, maar alle alternatieven en oplossingen verdwijnen als sneeuw voor de zon. De zon die buiten op ons wacht. Na 1,5uur brengt Marieke het verlossende woord. Nadat ze al een hele tijd in de wacht hangt bij het hoofdkantoor van het verhuurbedrijf, krijgt ze het voor elkaar om onze boeking om te zetten. We maken Sylvia (de enige andere van onze groep met een creditcard) hoofdbestuurder én bijrijder van beide auto’s. Het blijkt uitzonderlijk dat we dit voor elkaar krijgen. Iets met een hoge gunningsfactor en hele aardige mensen bij Hertz. We kunnen door.

Een deel van onze groep is inmiddels al vertrokken om boodschappen te doen, terwijl wij de papieren in orde laten maken. Het is laat en donker als we in onze villa aankomen. We parkeren de auto’s aan de kant van de weg, wat zorgt voor zweet op de rug. Hele steile weggetjes, waarbij onze rijkunsten meteen op de proef worden gesteld bij het krap inparkeren in een bocht op een stijle berg. Kan ik dit echt? De auto’s hebben nauwelijks kracht om helling te trekken dus remschijven worden uitgedaagd en de handrem is onze grootste vriend. Het lukt. Met het zweet op mijn rug en de auto strak geparkeerd tegen de bergwand, klim ik over de passagiersstoel uit de auto. Niks meer aan doen. Morgen doen we dit anders.

In het donker lopen we over een binnenplaats, waar een grote pergola van druiven het terras sfeervol overkapt. Ondanks dat de avond is gevallen, zien we hoe prachtig de tuin is. Binnen in onze gezellige leefkeuken zitten de andere meiden aan een tafel gedekt met tapa’s en Portugese wijn. We proosten op het bijna 20-jarige bestaan van de kookclub en onze vriendschap! Daarna geeft Kim ons een rondleiding in onze prachtige villa. Lekker slapen als prinsessen.

Zodra de zon opkomt kruipen we allemaal een voor een naar buiten. Wat een ongelooflijk mooi uitzicht. Vanuit ieder appartement hebben we een prachtig uitzicht over de bergen en de vallei. Overweldigd. Ik bel mam en laat haar met FaceTime zien wat een geluksvogels wij zijn. Terwijl ik met mijn blote voeten over het met dauw bedekte ‘olifantengras’ naar het zwembad loop, kom ik ook de andere meiden tegen die hun rondje om het huis aan het maken zijn. Deze plek is adembenemend. Hoe gelukkig mag jezelf prijzen als je hier met je vriendinnen mag verblijven. Dankbaar.

In de keuken worden verse smoothies en cappuccino’s gemaakt door Marieke. Iedereen doet lekker zijn ding. Terwijl de rest een plekje vindt aan het zwembad, serveert Sanne het uit. We maken een plan voor de dag, terwijl we van het uitzicht genieten en een plons nemen in ons zwembad. Paardrijden en mountainbiken wordt als idee geopperd, maar uiteindelijk gaan we voor een lange wandeling met z’n allen in een nabij gelegen natuurpark. Terwijl Marieke een trailrun rent door de bergen, maken wij een lange wandeling van ruim 4 uur met de rest van de meiden. Heerlijk bijkletsen, tijd voor elkaar terwijl we genieten van de natuur. We komen nagenoeg tegelijk weer in het idyllische kerkdorpje aan en keren met elkaar weer terug naar ons verblijf. We zwemmen en drinken bubbels! Dan is het tijd voor een tripje en hapje eten in Ponte de Lima.

Ponte de Lima is één van de oudste stadjes van Portugal. De stad is gesticht in 1125 en ademt een en al historie uit. Het meest kenmerkend voor Ponte de Lima is de brug over de rivier de Lima. Aan deze rivier dankt de stad dan ook zijn naam. We maken een wandeling over deze historische brug, want die mag natuurlijk niet ontbreken. De Portugese keuken blijkt niet onze favoriet, maar we doen op poging op een leuk pleintje. De ober is super vriendelijk, het eten niet geweldig. En dat terwijl Tripadvisor beweert dat ze ‘sterwaardig’ zijn. We sluiten deze mooie dag af met kaarslicht en een wijntje op ons eigen terras onder de pergola. Wat een leven.

De volgende dag gaan we naar het strand. In de regen neem ik een vroege duik in het zwembad en doe een yoga poging met uitzicht op de bergen. De zon laat zich achter de bergen al zien. Na een stevig ontbijt springen we in onze auto’s en rijden naar het strand. Het trekt helemaal open en het wordt een prachtige warme dag. De helft van ons zoekt het strand op, de andere helft gaat mountainbiken. Ik kies voor strand, ben totaal niet gekleed op een spontane MTB-tocht. Daarna lunchen we uitgebreid in een hippe strandtent met heerlijk eten! Op tijd rijden we naar huis om ons klaar te maken voor de avond. We zijn uitgenodigd bij ome Marcel. We gaan zelf pizza’s bakken en zijn man Stefan geeft ons de uitleg. Het huis waar zij wonen blijkt minstens zo prachtig als Quinta Olivia en we genieten in de tuin met uitzicht op de bergen. We eten de lekkerste zelfgemaakte pizza’s en eten zelfgemaakte tiramisu, door de moeder van Stefan bereidt op Portugese wijze. Het water loopt me weer in de mond. Zondigen was nog nooit zo lekker. “Doe mij vooral niet een te klein stuk hoor”, hoor ik Stefan zeggen tegen Marcel. We eten ons dessert in de woonkamer omdat het afkoelt buiten en we zo een stukje van het songfestival kunnen meepikken. Na een super gezellige avond, springen we weer in onze auto’s en chauffeuren Marleen en ik de hele club weer veilig naar huis. Inmiddels wordt het in de bergen rijden steeds makkelijker en zelf de gevoelsmatige ‘vrije val’ van de stijle oprit bij Marcel en Stefan, valt achteraf wel mee.

De volgende dag staat Porto op de planning. Het is goed dat we inmiddels een beetje handig zijn met onze huurauto’s, want parkeren in de garage blikt een grote uitdaging. Er is weinig ruimte om ons door de garage te draaien, schade rijden lijkt hier heel normaal aan de strepen autolak op de muren te zien (De Wolvenhoek is er niks bij!). We brengen tellen 7 etages op en neer steken en sturen zonder schade de garage in en uit.

Porto is een prachtige en compacte stad. De extravagante barokke kerken, middeleeuwse overblijfselen, beaux-art gebouwen en met azulejos betegelde smalle huisjes lijken in Porto wel op elkaar gestapeld te zijn. Een schitterend gezicht, vanaf de Douro of één van de andere uitzichtpunten in de stad. Porto is kleurrijk, bruisend en gezellig. Boordevol leuke winkels, geweldige restaurants en natuurlijk barretjes boordevol wijn en Port. Porto is gevuld met eindeloos veel kerken en veel van deze kerken zijn bezet met de mooiste tegels. Vaak in wit en blauw met hier en daar een vleugje geel, waardoor het ergens doet denken aanons eigen Delfts Blauw. We eten, drinken, wandelen en genieten van al het moois. Na deze mooie dag sluiten we af met een borrel en de finale van het songfestival.

Tijd om te gaan. We nemen afscheid van Ome Marcel en Stefan, rijden voor de laatste keer bijna schade en vervolgen onze weg naar de luchthaven. Met heel veel mooie nieuwe herinneringen! Hopelijk kunnen we met elkaar nog veel van deze tripjes maken. De plannen voor een volgende trip worden in ieder geval al gemaakt in het vliegtuig terug naar Nederland. En een fotoboekje wordt in elkaar geknutseld. Het was fijn! Op naar een volgende.