Van Zuid-Laos naar Cambodja
Door: Servia
Blijf op de hoogte en volg Servia
13 Augustus 2010 | Cambodja, Khett Siem Reab
Met de sleepingbus komen we aan in Vientiane. Met 5 mensen delen we het bed achterin boven de (warme) motor. Lepeltje lepeltje met onze andere bedgenoten proberen we wat te slapen. Ik vind het vreselijk in deze benauwde bus en ben erg onrustig (sorry buurman).
Vientiane blijkt echt niet spannend en daarom brengen we de enige dag dat we er zijn door in een met airco gekoelde coffeeshop. Deze verlaat ik welgeteld 1x om mijn benen te laten masseren om de hoek, heerlijk.
The Four Thousand Islands, klinkt dat niet romantisch?
Helemaal in het Zuiden van Laos waaiert de Mekong uit in een tal van zijarmen waartussen deze eilanden liggen. We kiezen voor Don Det (Laotiaans voor Eiland Det) waar we met een prauw naar toe worden gebracht. De natuur is mooi hier, maar het eiland is zijn authenticiteit, waar onze reisgids nog over opschept, inmiddels wel kwijt. Het eiland is in tegenstelling tot wat the lonely planet zegt inmiddels aangesloten op het stroomnetwerk (op zich praktisch, je struikelt over de vreselijke guesthouses en overal ligt troep. Hopelijk komt er verbetering in, nu de eilanden op de lijst van Unesco zijn geplaatst. Stel je dus absoluut geen Caribische eilanden voor, verre van.
We nemen een ’heerlijke’ douche en vluchten dan snel weer onze kamer uit, omdat deze helemaal blank staat doordat het water onder de drempel van de douche over de vloer van de hele kamer stroomt. Laten we wat gaan eten op een leuke plek en pas weer terugkeren als we alleen nog maar hoeven te slapen. Uiteindelijk wordt het een gezellige avond met Jasper en Dominique uit Eindhoven, hoe kan het anders.
We schatten in dat het niet de moeite is om langer te blijven op deze ‘romantische plek’ en verwachten dat we onze tijd elders nuttiger kunnen besteden. Dus de volgende dag vertrekken we naar Cambodja. Helaas hebben we ons niet goed ingelezen want de busreis naar Siem Reap blijkt namelijk minstens 14 uur te gaan duren (of meer, niemand kan het met zekerheid zeggen), omdat er nog niet overal wegen zijn aangelegd kunnen we namelijk geen logische route rijden. Toen we de kaart hadden bekeken, dachten wij namelijk zelf aan een andere route, maar we overleven deze rit ook wel weer.
Bij de grens begint het circus. Eerst halen we een stempel en betalen een dollar om het land uit te gaan. Vervolgens vullen we bij een volgend hokje de formulieren voor ons visum in en nadat we 23 dollar hebben betaald krijgen we wederom een mooi paginavullend visum in ons paspoort. Bij mij doet de aardige douanier er ook nog een flinke boer bij cadeau. De laatste stappen zijn nog een (datum) stempel, een dollar en tot slot een healthcheck. De grens steken we lopend over en daar wachten we een half uur, een uur en uiteindelijk 1,5 uur samen met onze bus, maar dan vertrekken we eindelijk.
Al rijdend door de straten van Cambodja, kijken we naar de film the Killing Fields. Dokter Haing Ngor, een van de slachtoffers van het Pol Potregimie die in ballingschap in de VS leefde, kreeg in 1984 een Oscar voor zijn rol in deze film. Het geeft mij een apart gevoel om naar deze film te kijken en tegelijkertijd door de ramen van onze bus het land te zien waar deze afschuwelijke volkerenmoord en terreur van de Rode Khmer zich heeft afgespeeld.
De straten zijn veelal slecht, maar al hobbelend vergapen we ons aan het prachtige Cambodjaanse platteland en authentieke, sfeervolle dorpjes en stadjes die we voortdurend doorkruisen.
Na een bizarre reis die ‘s ochtends om 8.00 begon en ‘s avonds rond 23:00u eindigde in
Ciem Reap, verblijven we inmiddels op een gezellige plek; Garden Village. Vandaag een rustig dagje gehad, noodgedwongen weliswaar want we waren echt bekaf. Aan het einde van dag hebben we samen met ons Tuk Tuk driver Mr Buntwa de kaartjes voor Angkor gekocht. Als voorproefje op de komende dagen hebben we deze avond the sunset vanaf tempel Phnom Bakkheng bekeken samen met duizenden (!) andere toeristen. De zon was al eerder verdwenen achter de wolken dan wij hadden gehoopt en een foto maken zonder een Japanner op de achtergrond was bijna onmogelijk. Morgenvroeg om 5:00u gaan we voor de zonsopkomst, eens kijken of dat wel gaat lukken.
Tijd om te gaan slapen, welterusten.
Vientiane blijkt echt niet spannend en daarom brengen we de enige dag dat we er zijn door in een met airco gekoelde coffeeshop. Deze verlaat ik welgeteld 1x om mijn benen te laten masseren om de hoek, heerlijk.
The Four Thousand Islands, klinkt dat niet romantisch?
Helemaal in het Zuiden van Laos waaiert de Mekong uit in een tal van zijarmen waartussen deze eilanden liggen. We kiezen voor Don Det (Laotiaans voor Eiland Det) waar we met een prauw naar toe worden gebracht. De natuur is mooi hier, maar het eiland is zijn authenticiteit, waar onze reisgids nog over opschept, inmiddels wel kwijt. Het eiland is in tegenstelling tot wat the lonely planet zegt inmiddels aangesloten op het stroomnetwerk (op zich praktisch, je struikelt over de vreselijke guesthouses en overal ligt troep. Hopelijk komt er verbetering in, nu de eilanden op de lijst van Unesco zijn geplaatst. Stel je dus absoluut geen Caribische eilanden voor, verre van.
We nemen een ’heerlijke’ douche en vluchten dan snel weer onze kamer uit, omdat deze helemaal blank staat doordat het water onder de drempel van de douche over de vloer van de hele kamer stroomt. Laten we wat gaan eten op een leuke plek en pas weer terugkeren als we alleen nog maar hoeven te slapen. Uiteindelijk wordt het een gezellige avond met Jasper en Dominique uit Eindhoven, hoe kan het anders.
We schatten in dat het niet de moeite is om langer te blijven op deze ‘romantische plek’ en verwachten dat we onze tijd elders nuttiger kunnen besteden. Dus de volgende dag vertrekken we naar Cambodja. Helaas hebben we ons niet goed ingelezen want de busreis naar Siem Reap blijkt namelijk minstens 14 uur te gaan duren (of meer, niemand kan het met zekerheid zeggen), omdat er nog niet overal wegen zijn aangelegd kunnen we namelijk geen logische route rijden. Toen we de kaart hadden bekeken, dachten wij namelijk zelf aan een andere route, maar we overleven deze rit ook wel weer.
Bij de grens begint het circus. Eerst halen we een stempel en betalen een dollar om het land uit te gaan. Vervolgens vullen we bij een volgend hokje de formulieren voor ons visum in en nadat we 23 dollar hebben betaald krijgen we wederom een mooi paginavullend visum in ons paspoort. Bij mij doet de aardige douanier er ook nog een flinke boer bij cadeau. De laatste stappen zijn nog een (datum) stempel, een dollar en tot slot een healthcheck. De grens steken we lopend over en daar wachten we een half uur, een uur en uiteindelijk 1,5 uur samen met onze bus, maar dan vertrekken we eindelijk.
Al rijdend door de straten van Cambodja, kijken we naar de film the Killing Fields. Dokter Haing Ngor, een van de slachtoffers van het Pol Potregimie die in ballingschap in de VS leefde, kreeg in 1984 een Oscar voor zijn rol in deze film. Het geeft mij een apart gevoel om naar deze film te kijken en tegelijkertijd door de ramen van onze bus het land te zien waar deze afschuwelijke volkerenmoord en terreur van de Rode Khmer zich heeft afgespeeld.
De straten zijn veelal slecht, maar al hobbelend vergapen we ons aan het prachtige Cambodjaanse platteland en authentieke, sfeervolle dorpjes en stadjes die we voortdurend doorkruisen.
Na een bizarre reis die ‘s ochtends om 8.00 begon en ‘s avonds rond 23:00u eindigde in
Ciem Reap, verblijven we inmiddels op een gezellige plek; Garden Village. Vandaag een rustig dagje gehad, noodgedwongen weliswaar want we waren echt bekaf. Aan het einde van dag hebben we samen met ons Tuk Tuk driver Mr Buntwa de kaartjes voor Angkor gekocht. Als voorproefje op de komende dagen hebben we deze avond the sunset vanaf tempel Phnom Bakkheng bekeken samen met duizenden (!) andere toeristen. De zon was al eerder verdwenen achter de wolken dan wij hadden gehoopt en een foto maken zonder een Japanner op de achtergrond was bijna onmogelijk. Morgenvroeg om 5:00u gaan we voor de zonsopkomst, eens kijken of dat wel gaat lukken.
Tijd om te gaan slapen, welterusten.
-
14 Augustus 2010 - 12:46
Sam:
Moos en man,
Blij weer een mailtje te ontvangen, maar ik lees hem de volgende keer. Wij gaan zo starten met ons tweede kinderfeestje! Volgend wknd gaan we naar Houffalize, onze welbekende blokhut. Zal ik sinterklaas de groeten doen?
Ga je verhaal snel lezen.
Kus, Sam -
14 Augustus 2010 - 20:39
Babbe:
Joehoe! Geniet er nog eventjes van. Ik ben 1 september weer in Nederland, en hoop je dan snel te zien. Feestje of niet, wat mij betreft spreken we 3 sept af??? Dikke kus uit Nicaragua -
15 Augustus 2010 - 11:18
Thomas:
Hey Servia,
Ik heb vandaag even tijd gevonden om jou site een beetje te bekijken en natuurlijk je super leuke verhalen te lezen. het verbaast me dat ik je nog nergens ben tegen gekomen. had natuurlijk wel erg leuk geweest. zuid vietnam is denk ik veel te toeristisch voor je maar er zijn wel een paar leuke strandjes te vinden en met jou spirit en entausiasme zal je het daar erg leuk hebben. geniet van je laatste weken. kus Thom -
15 Augustus 2010 - 13:12
Mama:
hallo servia florian met ons alles oke zijn vandaag weer thuis gekomen jullie zijn nog aan t genieten vele groetjes van papa mama -
15 Augustus 2010 - 15:28
Mama:
wat n mooie foto,s niet koud die waterval kus mama -
16 Augustus 2010 - 10:12
Tess:
'Would you haaaaaavee my baaaabyyyy'
Het viel vandaag allemaal gelukkig erg mee met beesten en kinderen @ The tempels. Nadat jullie de hoek om waren van het hotel, nam ook onze gids afscheid van ons en werden we opgezadeld met een tuktuk driver die geen woord engels praat - fijn hoor! Daarna ook nog DIK opgelicht bij de floating villages, maarja wel weer een dikke streep op het wegstreeplijstje ;)
Tot snel in NL + rode wijn!! Dikke kus -
16 Augustus 2010 - 17:40
Patricia Verstraten:
Hey Servia,
Wat heb je toch een geweldige ervaringen op gedaan! Het is erg leuk om je reisverhalen te lezen, maar waarschijnlijk nog leuker om ze van jezelf te horen. Geniet samen met Florian nog van je laatste weken!
Gr. Patricia en Noud
-
20 Augustus 2010 - 21:47
Anne Van Hulten:
Haha, ook hier: dat grensverhaqal, steeds weer een dollar betalen -zo herkenbaar! Is in die maand dus nog niets verandert ;-)
Garden village, is dat niet dat hotel aan route nr 6 die naar het vliegveld loopt..? Komt me namelijk erg bekend voor!
X Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
