Op weg naar ons avontuur in Laos

Alweer een paar dagen geleden dat ik de boot nam naar het vaste land van Thailand om met de nachtbus naar BKK te reizen. Om 16.00u reed de taxi voor bij het resort, ik nam afscheid van de meiden en de luxe waar ik de afgelopen dagen toch stiekem wel heel erg van had genoten.

Ik baal dat de nachttrein vol zit en zie tegen de lange busreis op. Op de boot verover ik een plaatsje op het dek, doe mijn I-pod in en geniet van de prachtige zonsondergang en de rust. De rest van mijn (nacht) reis valt ook reuze mee, mijn stoel in de bus is vergelijkbaar met een bussinessclass stoel in een vliegtuig, dus ik reis misschien wel comfortabeler dan Florian die op hetzelfde moment per vliegtuig naar BKK onderweg is.
Om 8:30u de volgende ochtend arriveer ik op de luchthaven, te weinig tijd om Bangkok in te gaan, maar te veel tijd om op deze ongezellige plek rond te hangen.

Ik besluit de tijd te doden bij de kapper, zo is ook meteen mijn haar lekker gewassen. Voor de rest fris ik me een beetje op in het toilet, poets mijn backpack (je moet iets) en loop wat rond in de hoop dat mijn olifantenpootjes weer normale vormen zullen aannemen. Om 1:30u arriveert eindelijk Florian. Heel spannend om elkaar weer te zien na zoveel maanden…

Samen vliegen we later die middag door naar het Noorden van Thailand zodat we de volgende dag meteen richting Laos kunnen vertrekken.

De busreis van ruim 6 uur naar het grensplaatsje Huay Xai is geweldig. We passeren ontelbaar veel rijstvelden en mooie berglandschappen. De kleurcontrasten door het mooie licht zijn prachtig, vooral op het einde van dag wanneer de zon langzaam achter de bergen zakt en zijn laatste gouden strepen over het groene landschap van Noord-Thailand laat schijnen. We zouden wel willen uitstappen om even een wandeling te maken, maar Laos wacht.

Na een nachtje slapen in een erg leuk hostel aan de rivier de Mekong, varen we met een bootje de grens -de rivier- over en regelen aan de overkant ons visum. Het ziet er nogal provisorisch uit allemaal, maar er blijkt toch een soort van systeem in te zitten, een systeem dat volgens ons westerlingen natuurlijk veel efficiënter kan. Nadat het mooie visum in ons paspoort zit geplakt, kan onze reis met de slowboat beginnen. In 2 dagen varen we van Pak Beng (waar we 1 nachtje blijven) naar Luang Prabang.

Het weer is prima, ondanks het regenseizoen hebben we veel zon. In de late avond en het begin van de ochtend vallen er weliswaar flinke regenbuien waardoor het even wat afkoelt. De zon laat zich daarna weer meteen zien.

De slowboat is heel basic. We brengen de tocht zittend door op houten bankjes of liggend op het dek samen met een kleine honderd andere toeristen uit Amerika, Duitsland, Frankrijk, Nederland, China en andere landen. We kaarten, lezen, schrijven en genieten van de natuur rondom de Mekong; één lange groene lijn van bergen en bomen aan de oevers van de rivier met een enkele keer een klein dorpje waar de locals naar ons zwaaien. We meren soms even aan zodat er chips en fris verkocht kan worden door Laos-kindjes. Maar we hebben nog geen ‘kip’ (de munteenheid van Laos) en al een tas vol lekkers meegenomen uit Thailand(echte Hollanders).

Met de sterke stroming mee varen we langzaam dieper en dieper Laos in. Een land met een andere cultuur, geschiedenis, mensen, gewoonten en puurheid. Een land dat moeilijk te bereizen is, waardoor we geen idee hebben of we kunnen zien wat we willen zien, zonder ons te moeten haasten. Maar we gaan genieten van alles wat vanzelf op ons pad gaat komen. Nieuwsgierig naar wat deze reis samen ons gaat brengen…

“ slow down everyone you’re moving to fast, frames can’t get you when you’re moving like that…”
“When you move like a jellyfish, when you go with the flow, you don’t stop… “ - Jack Johnson -