Jambo!

De treinreis van Nairobi verliep goed. Een lange trip die 14 uur zou duren, dat werd uiteindelijk 16 uur. In de tussentijd redelijk geslapen. Rond 6am werden we luid wakker gebeld, de zon is op. Het is prachtig buiten, we rijden door een natuurpark. Langs de kant van de rails staan kindjes te zwaaien en te roepen. Ik bedenk me dat ik deze kindjes ook blij kan maken met een van de leren ballen. Ik blaas er eentje op en beeld me in over een paar minuten allemaal voetballende kinderen te zien. Dat verloopt net even wat anders, een klein ventje stort zich op de bal die ik uit het raam gooi en rent er mee weg, uit beeld. Tja, toch 1 kindje blij.

Eindelijk kom ik aan in Mombasa. Een klein primitief treinstation waar Melissa me staat op te wachten. We vertrekken naar haar huis. .. dat was een aantal dagen geleden.

Ik heb geen idee meer wat we de afgelopen dagen eigenlijk allemaal hebben gedaan. Wel kan ik zeggen dat ik ontzettend heb moeten wennen. De eerste dagen was er nog totaal geen overzicht van dat wat er allemaal moest gebeuren. Melissa heeft zich de afgelopen tijd honderd slagen in de ronde gewerkt en al ontzettend veel voor elkaar gekregen, respect daarvoor, maar nu is de kunst om samen met de vrijwilligers verder door te pakken, om samen haar droom werkelijkheid te laten worden. We proberen met z’n allen overzicht te creëren en structuur aan te brengen daar waar mogelijk is, gecombineerd met de middelen, de gelatenheid en het tempo van de gemiddelde Keniaan. Tijdens een vakantie is dat goed te doen, maar wij willen concreet werk verzetten en dan is dat soms erg frustrerend. We kunnen er gelukkig ook wel om lachen en zo alles relativeren.

Inmiddels zijn er al behoorlijk wat dingen van de lange lijst afgestreept. We hebben bijvoorbeeld de speelplaats van de kinderen steenvrij gemaakt en gistermiddag zand geregeld bij een plaatselijke bouwplaats, morgenvroeg komt de vrachtwagen het zand brengen en dan kunnen we een mooie grote speelplaats maken. Er is een loungebank gemaakt voor binnen, de muskietennetten zijn opgehangen en er is een noodoplossing voor onze watervoorziening geregeld.. Een verhaal apart, vanaf begin juni zijn er al problemen met het water. Inmiddels is voor ons heel duidelijk waar het aan ligt, maar de loodgieter gelooft ons niet, ondanks onze uitgebreide tekeningen in kleur waar precies kraantjes geplaatst moeten worden en waarom. We hebben namelijk 4 waterputten met een reservoir op het dak. Zodra 1 put leeggepompt is, wordt er lucht aangezogen en komt het water niet meer omhoog. Vanaf dat moment wordt het werken met emmers en stromen de kranen niet meer. We doen voorlopig heel zuinig, zodat we zo lang mogelijk kunnen douchen en ondertussen komt de loodgieter om de dag langs, precies op de dagen en tijden dat we hem niet verwachten. Ze metselen randjes om de putten tegen de kikkers, maar het probleem is nog steeds niet opgelost.
Inmiddels is het huis ook in het bezit van een prachtige koelkast en wasmachine. Heel fijn want op deze manier kan het eten goed bewaard blijven en wat groter ingekocht worden (lees goedkoper) en de kindjes kunnen iedere dag schone kleren aan en dat is nodig met die kleine viespeuken.

Aanstaande donderdag nemen we een paar snipperdagen, we gaan namelijk op safari met 3 vrijwilligers. Ook vanmiddag op het strand geïnformeerd naar het kitesurfen en dat is (joepie!) spotgoedkoop hier, dus ik ga op cursus tussen de bedrijven door (het strand is erg dichtbij ons huis, dus dat kan makkelijk tussendoor), verder staat op het programma nog duiken aan de zuidkust en zwemmen in een van de mooie ressorts en natuurlijk een keertje(s) goed op stap in een van de leuke barretjes en clubs. Genoeg ontspanning mogelijk tussen het harde werken door…

Ik hou jullie op de hoogte en binnenkort stel ik jullie uitgebreid voor aan de jongens.