Van Sri Lanka naar Maleisië

Van Sri Lanka naar Maleisië
We reizen met een overvolle lokale bus in een kleine 4 uur naar de luchthaven van Negombo. Heel vroeg in de ochtend komen we aan in Kuala Lumpur. Doodmoe zijn we en daarom extra blij met het luxe hotel dat we geboekt hebben. We checken in, trekken de gordijnen dicht en gaan even slapen. Voordat de ogen van Rosa geopend zijn, scoor ik voor een paar centen een ‘ontbijtje op bed’ bij de 7 Eleven om de hoek, compleet met lekkere koffie. In de middag duiken we het zwembad in, we zitten hier niet voor niets en morgen verhuizen we weer naar een minder luxe plekje in Kuala Lumpur. We hebben nog geen plan gemaakt, maar voorlopig blijven we een paar dagen in deze bruisende hoofdstad van Maleisië.

Later meer over onze reis door het prachtige veelzijdige Maleisië, met mooie oerwouden, prachtige eilanden, heerlijk eten, authentieke steden en moderne winkelcentra.

Drink met je billen bloot
“Drink met je billen bloot, melk uit een kokosnoot en je wordt vanzelf groot… Op een onbewoond ei-ei-ei-land”. Het liedje zingt in mijn hoofd, mijn schouders zijn licht verbrand van deeilandentour die we hebben gemaakt. Rosa speelt in ons voortuintje in het zand met grote schelpen, stukjes koraal en onze overgebleven muntjes uit Maleisië. We zijn op Palawan, het eiland dat al jaren achter elkaar uitgeroepen is tot het mooiste van de wereld. Een kleine week geleden reisden we van Kuala Lumpur met het vliegtuig van Manilla naar Puerto Princesa in de Filipijnen. Ik schrijf mijn blog op de veranda van ons rieten hutje aan het strand in El NIdo, met het geluid van de brekende golven en uitzicht op zee. We hebben geluk gehad met dit plekje.

Van Maleisië naar Filipijnen
Ongeveer vier weken kwamen we vanuit Sri Lanka met het vliegtuig aan in Maleisië, in de bruisende stad Kuala Lumpur, in de volksmond ook wel KL genoemd. Na een overnachtingin een vrij luxe hotel, verhuisden we naar een wat goedkoper plekje om vanuit daar deze stad te verkennen. Ondanks dat ik er al regelmatig ben geweest, kan ik me niet oriënteren in dezeenorme stad met 243 km2 en bijna 2,5 inwoners. Het is heerlijk om na het prachtige Sri Lanka nu even in het westerse Maleisië te zijn. Hier is het comfortabel reizen: Het openbaar vervoer is in alle opzichten prima, het eten is heel erg goed - van eenvoudige foodcourts tot exclusieve restaurants -, er zijn schone openbare toiletten, warme douches en kamers met frisse lakens, zachte matrassen en fijn kussens. Ook kun je in dit land echt alles kopen, wat niet voor ieder land vanzelfsprekend is.

Kuala Lumpur is een echt shopping walhalla en doet niet onder aan bijvoorbeeld een stad als New York. We laten ons met een Hop-on Hop-of bus langs alle attracties rijden, want we zijn een dagje lui, of eigenlijk gewoon een beetje moe. We zien afwisselend enorme wolkenkrabbers, moderne shoppingmalls met daarnaast simpele kraampjes langs de weg, maar ook veel prachtige oude gebouwen. Er rijden dure auto’s en heel veel brommertjes, maar eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat je rijdt, want ook met een Ferrari sta je hier iedere dag in een van de vreselijke files die Kuala Lumpur kent. Het beste verplaats je je daarom met de Skytrain. Dat gaat goed, ondanks dat de stad absoluut niet buggy-vriendelijk is. Wij bezoeken natuurlijk ook de Petronas Twin Towers, waar Rosa even kan zwemmen in het achtergelegen park met uitzicht op de torens. Onderweg terug naar ons hotel bemachtigen we bij een toeristencentrum een kaart van Maleisië en wat folders over het land. In een Ierse Pub nemen we plaats op een terraswaar we onze kaart en folders uitvouwen op de tafel. We eten pizza, drinken een bier en stippelen samen met de ober onze route uit: Taman Negara Nationaal Parc, Cameron Highlands, de eilanden Penang Langkawi en Malakka worden besproken. Hij adviseert ons om niet op de eilanden te zijn tijdens de aankomende vakantieperiode, in verband met Chinees Nieuwjaar kan het daar dan namelijk extreem druk zijn. We besluiten daarom eerst naar Penang te reizen en daarna naar het eiland Langkawi, dan zijn we die drukte voor. We zijn nog niet zeker of we daarna het binnenland in gaan, dat zullen we later besluiten.

Onze reis naar Penang verloopt prima. Het is een vrij lange busreis, maar de bus is comfortabel en heeft zitplaatsen als eengemiddelde businessclass-stoel en de airco staat zo koud dat we onze truien aantrekken. Naast me zit de directrice van een internationale dansschool. Zij vertelt me over de passie voor haar werk en hoe ze de wereld over reist voor deze baan. Ze boeit me met haar verhaal, we hebben een erg leuk gesprek. “Sweety, don’t run for the money, let the money come to you”en ze legt me uit wat ze daarmee bedoeld en dat alles eensucces wanneer je het met passie doet. Ze geeft me haar kaartje en nodigt me uit om haar te bellen wanneer ik weer in KL ben. Eens kijken hoe het loopt.

In de middag komen we aan in het oude centrum van Georgetown, waar we een erg gezellig en kleurrijk guesthousehebben geboekt; een fijne kamer met hemelbed en gezelligekleurtjes op de muren in een heel oud pandje. We kunnen ereen paar nachten blijven, we mogen gelukkig nog wel een keer wisselen van kamer omdat die van ons – gelegen aan de straat - erg gehorig is. Onze overbuurman heeft namelijk de gewoonte om ’s nachts te werken wanneer Georgetown slaapt, waarbij de slijptol zijn favoriete gereedschap is. We hebben geen idee wat hij maakt, de eigenaar van ons guesthouse is er blijkbaar ook nog niet achter, maar er kunnen geen oordoppen tegenop. Georgetown is een mooi oud stadje, met veel kunst. Het heeft veel mooie muurschilderingen en leuke boetiekjes. We struinen door de smalle oude straatjes, maken mooie foto’s en eten heerlijk in verschillende restaurantjes, waarvan de een nog leuker ingericht is dan de ander. We huren een knalgele ‘Piet Plezier fiets’ en we fietsen samen met een peloton Japanners en Chinezen door de straatjes. Rosa vindt het geweldig en draait driftig aan haar eigen stuurtje. Maar goed dat ze niet echt ‘aan het roer’ zit, dan zouden we de schilderingen van de muren fietsen.

Na een paar dagen laten we Georgetown achter ons en varen we naar Langkawi. De dag is bijna voorbij als we aankomen, dus we eten wat en proberen een gevoel te krijgen bij de rommelige hoofdstraat van het centrum. Er zijn vooral veel winkeltjes met allemaal dezelfde spullen zoals broeken met olifanten en hemden met het lokale biermerk als print. Ik geloof dat ik er niks aan vind hier, maar waarschijnlijk ben ik te moe en trek ik te snel mijn conclusie. Eerst maar eens een nachtje slapen.

De volgende ochtend ga ik hardlopen op het strand en tegelijk op zoek naar een nieuw verblijf, want onze kamer is vreselijk en voor die prijs hopen we iets leukers te krijgen. Aan het strand zitten veel leuke kamers, maar de meeste zijn volgeboekt of het zijn prachtige resorts die niet binnen ons budget vallen (onderhandelen is zinloos). Ik zoek iets leuks aan het strand, enigszins betaalbaar en heel graag met een babyfoonbereikbaarheid tot aan een leuke bar op het strand. Even later heb ik er eentje gevonden: Mila Mila Villagesvoldoet aan mijn voorwaarden! De kamer is erg standaard, maar er is een koelkast, warm water en met drie keer vallen liggen we op het strand voor een gezellige bar. Over de kamerprijs is niet te onderhandelen, mijn poging draait op niets uit. Ik maak mijn hardlooprondje af, stamp het zand van mijn schoenen en haal Rosa en Florian op voor een ontbijtje. Onze spullen verhuizen en een plekje zoeken op het strand, dat is het plan voor vandaag. We trakteren onszelf opligbedden en genieten van het prachtige witte strand en deazuurblauwe zee. Terwijl de zon ondergaat en het water langzaam wegtrekt, zoeken we krabbetjes in de branding en pas wanneer de zon in de zee zakt, de muziek van ‘onze bar’uit de boxen klinkt en de strandbedden plaats moeten maken voor gekleurde zitzakken, pas dan is het tijd om het zand van ons lijf te douchen. Daarna een biertje in een van de zitzakken, waar Rosa zich ook prima vermaakt. Ze danst op de muziek enspringt in de kussens. De rest van de week ziet er niet veelanders uit: “Life is a beach in Langkawi”.

Na een kleine week wordt het tijd voor wat aktie en een nieuw plan. De vakantieperiode komt er aan, de eilanden lopen langzaam vol, dus wegwezen hier. We besluiten terug te gaan naar Kuala Lumpur zodat we van daaruit de bus naar Malakakunnen nemen. We slaan het binnenland dus over en de eilanden aan de oostkust van Maleisië durven we niet aan omdat daar de moessonperiode is aangebroken en het daar ieder moment kan gaan ‘spoken’. In Kual Lumpur blijven we een paar nachten in hartje China Town. We hopen zo iets mee te krijgen van het Chinees Nieuwjaar, maar dat valt een beetje tegen. Een paar vreselijke honderduizendklappersuitgezonderd - die zoveel geluid produceren in onze straat, dathet meer een aanslag lijkt – gebeurd er niets feestelijks.

Na een paar relaxte dagen in Kuala Lumpur nemen we de bus naar Malaka. In dit toeristische stadje hebben we een fijn hotel, ongeveer een half uurtje lopen van het centrum van Malaka. We verkiezen deze betaalbare luxe en de sfeer van dit hotel, boven de lokatie. We verblijven uiteindelijk vijf dagen in Malakka, wat eigenlijk veel te lang is voor dit (leuke) stadje. Het komt doordat we ons volgende plan nog niet hebben gemaakt en we weinig haast hebben omdat we zo genieten van dit heerlijke hotel. Gewoon even lekker bijkomen dus, want reizen is ook vermoeiend, zeker met zo’nkleintje ben je de hele dag druk in de weer. Het ‘go with the flow’ reizen is met een klein kind toch net even wat anders. Mijn hoofd is altijd een paar stappen vooruit aan het denken en de dag begint gemiddeld genomen om 7:00 uur door onzekleine vrolijke druktemaker. De vermoeidheid overvalt ons daarom soms al voor tienen in de avond.

We denken over Borneo, graag zou ik willen duiken in Sipadan. Een van de mooiste duikplekken van de wereld, waarvoor je eerst permissie moet krijgen om een duik te mogen maken. Tijdens een eerder bezoek aan Borneo, is me dit helaas niet gelukt. Er mogen maar een beperkt aantal duikers per dag naar het eiland om te duiken. Een andere optie is direct door naar de Filipijnen, zodat we daar meer tijd hebben voordat we naar HCMC vliegen om onder andere mijn ouders te ontmoeten tijdens hun rondreis door Vietnam. Uiteindelijk besluiten we om toch naar de Filipijnen te vliegen, waar de keuzestress niet minder zal zijn. Deze archipel bestaat namelijk uit maar liefst 7107 eilanden en het ene eiland is nog mooier dan het andere. We zullen in de Filipijnen regelmatig moeten vliegen of ons per boot verplaatsen, in beide gevallen zullen we enigszins een route moeten bedenken om onze tickets op tijd te boeken want het seizoen begint en dan zitten alle vluchten heel snel vol, mede doordat ze deze maximaliseren (om zo niet te veel mensen op een eiland te hebben). Ook moeten we van te voren besluiten wanneer en waar we het land gaan verlaten want om dit landin te mogen, moeten we met een reeds geboekt ticket bewijzen dat we het land ook weer verlaten. Dit is in meerdere landen zo, maar de Filipijnen schijnt hierin erg strikt te zijn. Ons visum is 30 dagen geldig, we besluiten dit niet te verlengen. Maar om deze puzzel helemaal te leggen, hebben we gelukkig nog een paar dagen. Als eerste maar eens de tickets naar de Filipijnen boeken. De rest is voor later.

Het is inmiddels allang bedtijd voor mij. Morgenvroeg om 7:00u uit bed om op tijd bij de briefing te zijn voor een dag duiken. Het is hier weliswaar geen Sipadan, maar de onderwaterwereld van de Filipijnen is zeker ook de moeitewaard. Ik ga het morgen ervaren, het snorkelen vandaag was in ieder geval prachtig.