El Nido, the Filipijnen

Rond vijf uur in de ochtend worden we wakker op de nachtboot van Coron naar Manilla. We zijn onderweg van Palawan naar Cebu, een ander deel van de Filipijnen. Helaas waren er geen vluchten meer beschikbaar om rechtstreeks naar Cebu te vliegen, vandaar deze combinatie en omweg, per boot naar Manilla en met het vliegtuig naar Cebu. We slapen met ongeveer 800 mensen in een slaapzaal op een hele grote boot, een soort cruiseschip (zonder vorm van luxe) van de maatschappij 2GO. We liggen in een stapelbed, Florian boven en Rosa en ik in het onderste bed, heel knus (beetje krap eigenlijk). Wij hebben geluk dat onze bedjes in de laatste rij van de enorme slaapzaal staan, daar is het namelijk rustiger. Een verdieping boven ons zijn de goedkoopste slaapplekken zonder airco; een semi open dek en door de karaoke op het bovendek is het daar echt geen doen. Wij vonden het jammer dat de suites al volgeboekt waren, maar zijn heel blij dat we nog plek hebben in een redelijk comfortabele slaapzaal. Tegenover mij ligt een man de hele nacht te snurken, vreselijk. Ik onderdruk de neiging om iets naar hem te gooien en probeer vervolgens te slapen met fijne muziek in m'n oren, want gewone oordoppen helpen niet tegen dit enorme gezaag. Er brand de hele nacht licht, dus ons slaapmasker op. Rosa heeft er gelukkig geen last van, ze heeft zich tegen me aangedraaid, een armpje om mij heen geslagen, haar gezicht in een donker hoekje geduwd en is in een diepe slaap gedoezeld. Zij slaapt werkelijk overal. Florian slaap erg slecht, hij heeft aan zijn andere zijde nóg een snurker.

Een paar weken geleden vlogen we van Maleisië naar een paradijs op aarde: De republiek der Filipijnen. Deze archipel bestaat uit maar liefst 7107 eilanden. Een klein stukje geschiedenis: De Filipijnen waren ruim 300 jaar lang een Spaanse kolonie, tot de archipel in 1898 aan het eind van de Spaans-Amerikaanse Oorlog in Amerikaanse handen kwam. De Filipijnen hebben door de langdurige kolonisatie door Spanje en de Verenigde Staten veel westerse kenmerken. Zo is een groot deel van de bevolking katholiek, het is na Brazilië en Mexico het grootste katholieke land ter wereld.

We beginnen op het eiland Palawan. Voor de tweede keer op rij is dit sprookjesachtige eiland door Travel & Leisure Magazine uitgeroepen tot het mooiste eiland ter wereld. Na een nachtje slapen in Puerto Princesa rijden we in de voormiddag met een minivan in zes uur naar het kustplaatsje El Nido. Via via vinden we daar een slaapplek, want online is niets meer beschikbaar, wat blijkbaar normaal is. We komen rond achten in de avond aan op een beetje verlaten zandvlakte, wat blijkbaar voor bushalte slash taxistandplaats dient. Het is al donker en om ons heen dringen de eigenaars van de tricycle's zich op. Terwijl we Rosa in de buggy vastgespen, haal ik uit mijn zak een verfrommeld papiertje met het telefoonnummer van degene die ons een kamer verhuurd. Ik bel hem en hij probeert me uit te leggen waar we heen moeten. We begrijpen elkaar niet en ik vraag hem het uit te leggen aan de man die voor me staat, een eigenaar van een triclycle en duidelijk degene met de langste adem want de rest van de driewielers is reeds vertrokken met of zonder klanten. Het komt goed, we worden gebracht naar een kamertje ergens een beetje weggestopt in een drukke straat van het centrum van El Nido. Er is geen raam, het ruikt er muf, er is alleen koud water en de stroom is uitgevallen. Het moet voor een nachtje, morgen verder zoeken. Het is overigens wel dé perfecte plek om mijn boek - een super spannende triller van Saskia Noort - uit te lezen omdat het einde zich afspeelt op een duistere afgelegen plek en onze donkere viezige kamer geeft daardoor een extra dementie aan het verhaal.

We eten wat aan het strand, lopen een rondje door de rommelige en levendige straatjes van El Nido en gaan daarna terug naar ons 'hok' om te slapen. De volgende ochtend ben ik rond zes uur al wakker en om zeven uur helemaal klaar om uit te checken. Er is inmiddels licht in de kamer en dat bevestigd dat we ook echt wat anders willen voor de komende nachten. We laten onze spullen nog even achter, zodat we kunnen ontbijten en zoeken daarna naar een leuker onderkomen. Veel blijkt er al volgeboekt, maar we vinden uiteindelijk een leuk hutje aan het strand. Het is heel eenvoudig en er is geen warm water, maar het is een perfecte lokatie met uitzicht op zee vanaf onze veranda(tje) en veilig voor Rosa doordat onze tuin is afgesloten met een eigen poortje naar het water. Het ligt aan het einde van de drukke straat, daar waar alle restaurantjes en leuke strandtentjes zitten, midden in het centrum maar toch rustig.

El Nido is een magische plek om te zijn. In de omgeving liggen zo'n vijftig verschillende eilanden. Er worden dagtochten georganiseerd op iedere hoek van de straat. Je kunt kiezen tussen tour A, B, C en D. De prijzen zijn overal hetzelfde, dat maakt het makkelijk. Een privé boot huren is ook een optie, maar ons budget laat dat niet toe en daarbij vinden we het ook wel gezellig om andere mensen te leren kennen op zo'n tripje. Je kunt er ook voor kiezen om een exclusieve overtocht te maken met een zeilboot, in vijf dagen van El Nido naar Coron waarbij je slaapt in tentjes op het strand, zelf vis vangt en 's avonds aan het kampvuur verhalen deelt. Lijkt me geweldig, maar kan natuurlijk niet met onze peuter. Expeditie Robinson mag op ons lijstje, voor later.

We maken twee hele mooie dagtripjes waarbij het ene eiland nog mooier is dan het andere. We zien onder andere de fascinerende wonderen van de Bacuit archipel: Prachtige lagunes, Seven Commandos en Simizu beach. De stranden zijn spierwit, de zee is kristalhelder met azuurblauw water en de hoge kliffen en kalkstenen rotsformaties zorgen voor prachtige plaatjes. Hier maak je foto's zonder filter, het is werkelijk een paradijs!

The Big Lagoon is veruit de meest betoverende watermassa. De kliffen voor de opening van de lagune zorgen voor een adembenemend beeld. We huren een kajak en peddelen met z'n drietjes (en heel veel andere dagjesmensen) door de lagune. Er is ook een kleine lagune, die ligt tussen twee grotten. Samen met Rosa zwemmen we er naar toe en klauteren tussen de rotsen door naar het 'mini zwembad' met ondiep water in het binnenste deel van de lagune. Deze kleine lagune heeft kunstachtige kalkstenen muren. Beide lagunes worden omsloten door hoge rotsformaties, echt heel mooi.

Rosa vindt het eilandhoppen fantastisch, zeker wanneer we tijdens een trip de clownvis 'Nemo' zien in ondiep water. Zij lijkt het vrij normaal te vinden, we hadden het haar tenslotte ook 'beloofd' toen ze de dag ervoor voor de zoveelste keer de film zat te kijken. Wij zijn zelf vooral verbaasd hoe snel we dat grappige oranje visje vinden. Rosa zwemt als een enthousiast hondje met ons mee als we gaan snorkelen. Met haar eigen zwemvest én Hello Kitty zwembandjes blijft ze prima drijven in het rustige water en met haar kleine beentjes spartelt ze zich behendig vooruit. Natuurlijk letten we heel goed op haar en is het veilig wat we doen.

Tijdens de tourtjes hebben we een vijf sterren lunch op een van de prachtige witte stranden. Met onze voeten in het zand, eten we verschillende vers gevangen vis en kip die echt gescharreld heeft, met een mix van groenten en salades, rijst en diverse soorten vers fruit. Terwijl Rosa zit te snoepen van haar rijst, valt ze ineens stil en staart naar mijn bord: "Mama eet een beest". Ik realiseer me nu pas dat het er voor haar vreemd uit zal zien dat ik het heerlijke vlees van krab uit de poten zit te peuteren en vervolgens in mijn mond stop. Ze wil echt niet proeven.

Lieve kleine onschuldige vrolijke Rosa, peutertje van nog maar tweeëneenhalf jaar oud. Wat heb ik je later veel te vertellen als je groter bent en wat kan ik je veel mooie foto's laten zien van ons avontuur. Je zal het je allemaal niet meer herinneren, maar wat heb jij al veel beleefd in jouw leventje. Het lijkt allemaal heel normaal voor jou, maar welk kind zwemt er met schildpadden, loopt met een zeester rond op het strand, zoekt schelpen - zo groot als jouw handjes zijn - in de branding van de zee terwijl de zon ondergaat en de krabbetjes jouw tenen kriebelen. Je spartelt rond in het kristalheldere water terwijl de helden Nemo en Dori uit jouw lievelingsfilm meezwemmen, drinkt melk uit een kokosnoot met je billen half bloot in het fijne witte strandzand. Je bent een klein pareltje in een paradijs en wat een rijkdom om dit met jou te mogen ervaren. Het is prachtig te zien zoals jij heel onbevangen met iedereen contact weet te maken waarbij kleur, geloof en taal je niets uitmaken omdat je nog zo puur bent. Je ziet de wereld als één wereld, onze wereld, die van ons allemaal. Ieder mens is wat jou betreft gelijk. Wat zou het fijn zijn als de grote wereldleiders de wereld ook weer even zouden mogen zien door de ogen van een kind. Zou het dan misschien een beetje mooier worden op deze aardkloot?

'De wereld is een toverbal, maar geen mens weet hoe die worden zal'.