Hoogtepunten in het land van de glimlach

Terwijl Rosa slaapt in de buggy en Florian de Ella Rock beklimt, drink ik een ice coffee met een fantastisch uitzicht op een vallei. Een perfecte plek om te schrijven.

Een aantal dagen geleden zijn we in Ella aangekomen. Ons hotel bleek een troosteloos gebouw, dus ging ik op zoek naar wat leuks voor de andere nachten in Ella. Aan de overkant van de straat vond ik een geweldig alternatief, een perfecte plek met mooie (familie-) kamers voor een goede prijs (na wat onderhandelen). Ik leg de eigenaar van ons sfeerloze hotel eerlijk uit dat zijn kamers de prijs niet waard zijn en dat we verplaatsen naar de overkant. Geen enkel probleem, hij doet overigens ook geen enkele poging om iets met de kamerprijs te doen, maar nog geen kwartier later zien we dat de prijzen op booking zijn aangepast tegelijk met de wijziging van onze boeking. Tja, die zal niet rijk worden op deze manier.

De afgelopen week hebben we ontzettend veel gezien. Na Galle met de tuk naar Mirissa (aan de zuidkust van Sri Lanka), een plaatsje aan het strand met een relaxte sfeer. Hier wordt veel gesurfd en gehangen in de vele tentjes aan het strand. De voorbereidingen voor de jaarwisseling zijn al in volle gang: Enorme geluidsinstallaties worden opgebouwd voor de komende strandfeesten om het nieuwe jaar in te luiden. Terwijl wij na een dagje golven springen, een biertje op het terras drinken en hele vieze friet eten, gaat de muziek langzaam harder en harder. We verplaatsen ons daarom naar het uiterste puntje van het strand, we denken hier voor ons drietjes een perfect plekje gevonden te hebben om vanavond de jaarwisseling te vieren en op afstand het feestgedruis te zien (en vast ook te kunnen horen). Maar voordat het gaat beginnen, gaan we ons nog even opfrissen en Rosa laten slapen zodat ze het vanavond wat langer kan volhouden. Maar het loopt anders. Rosa valt in slaap maar wil doorslapen, ze wordt niet wakker voor een feestje. Dus daar zitten we dan op ons balkon: Geen druppel alcohol op straat te krijgen en nu nog even naar het strand lopen om wat te halen is te laat. Voor twaalven spoelen we het strandzand van Rosa haar lijfje en kijken we samen met haar naar het vuurwerk vanaf ons balkon. We proosten met een fles water en eten een take a away hamburger van een tentje om de hoek. Best jammer, de jaarwisseling is altijd zo'n bijzonder moment. Maar goed, dit hoort dus ook bij reizen met een peuter. Later hoor ik overigens dat het goed was dat we niet konden gaan. Die stranden waren overvol met de jaarwisselng, het geluid kwam ver boven het maximum decibellen uit en het vuurwerk schoot alle kanten op.

We blijven een paar dagen in Mirissa. Helaas is het strand op Nieuwjaarsdag erg vies en de helft van het personeel ligt te slapen in de achtertuin van de strandtenten, geen leuk sfeertje. Gelukkig ziet het er in de avond weer gezellig uit. We drinken samen een biertje op het strand in een van de vele leuk verlichte tentjes. We nemen het eerste tafeltje dat vrij is, want alles zit hartstikke vol. En alsof het zo moest zijn, zit precies daar Sabrina, naast ons. Eerder deze reis hebben we haar ontmoet in Negombo. We kletsen wat bij en Rosa speelt onder de tafel in het zand. Na ons biertje wandelen we via het strand terug om op tijd te gaan slapen want de volgende dag worden we om 7:00u opgehaald om walvissen te gaan spotten! We hebben geluk, want na een paar uur op zee varen laten de enorme beesten zich zien. Eerst zien we alleen het water opspuiten, daarna zwemt het machtige beest naast de boot en laat zijn staart zien. Wow, wat een maakt dat een indruk! Rosa is een beetje zeeziek, maar ze kan het gelukkig goed handelen.

Er volgen nog een paar dagen Mirissa en dan gaat onze reis verder naar Tissamaharama, afgekort Tissa. Vanaf deze plaats bezoeken we het National Park in Yala. We verblijven bij een heel gastvrij gezin, het guesthouse is gelegen aan het bekende meer van Tissa waar we dezelfde avond een rondje wandelen. De kamers zijn niet bijzonder, maar we hebben warm water, het eten is echt geweldig en de gastvrijheid enorm. We boeken onze safari bij de man des huizes. We stappen de volgende ochtend om 5:30u met z'n drietjes in zijn jeep om olifanten en luipaarden te gaan zoeken. Yala park is een van ‘s werelds beste parken om luipaarden te spotten en zo blijkt. Na een paar uur zien we een luipaard water drinken bij een meer, daarna gaat hij heel relaxt in een boom liggen. De dieren in het park laten zich niet opjagen door de geluiden van de jeeps, ze zijn het gewend. We kunnen dus op ons gemak van het luipaard genieten. Wat een prachtig beest! We zien ook veel olifanten met kleintjes, apen, krokodillen, gnoe’s, heel veel mooie vogels en nog heel veel meer bijzondere dieren. Rosa kijkt haar ogen uit, maar wanneer er olifanten naast de jeep staan lijkt ze dat ook wel weer een soort van normaal te vinden.

Na twee nachten Tissa gaan we door naar Unawalawe. Waar we een bezoek brengen aan Elephant Transit Home. Vanaf een platform zien we hoe weesolifantjes melk te drinken krijgen en daarna met elkaar ravotten in de kudde. Als ze oud genoeg zijn mogen ze weer de vrije natuur in. We bezoeken ook het informatiecentrum met leuke wetenswaardigheden, tekeningen en foto’s. De entree wordt goed besteed!

Met de tuk en bus reizen we door naar Ella. Samen met Rosa reizen met het openbaar gaat erg goed. Het kleine wiebelautootje (tuk tuk) vindt ze iedere keer heel grappig, ze voelt zich erg op haar gemak in de tuk. Dat geldt overigens ook voor de lokale bus, waarmee we ons op een hele goedkope manier verplaatsen door Sri Lanka. Het voelt veilig om ons zo te verplaatsen, maar voordat we instappen krijgen het bandenprofiel altijd wel even de aandacht van Florian, niet overdreven in dit land. Het gehobbel in de tuk of bus is voor Rosa de manier om lekker te slapen, voor mij herkenbaar.

Na ruim 5 uur reizen komen we aan in Ella, een dorpje met een heel relaxte sfeer en een prachtige groene omgeving voor mooie wandelingen in de bergen. Het wordt vergeleken met Pai in Thailand en Ubud in Indonesië. Doordat Ella wat hoger ligt, heeft het een aangenaam klimaat vergeleken met de rest van Sri Lanka. Ons nieuwe verblijf in is perfect. Als we onze kamer uitlopen dan staan we bijna direct op het terras van een heel fijn restaurant/café. Een gezellige plek waar veel reizigers elkaar ontmoeten, waar het eten heerlijk is en de biertjes betaalbaar zijn.

De volgende dag lopen we met z’n drietjes de Little Adam’s Piek op. Het is een wandeling van ongeveer 1,5 uur over een mooi pad naar boven. De laatste meters zijn trapjes naar de top, Rosa mag op de nek van papa (goed voor de beenspieren!).

We beklimmen afzonderlijk van elkaar de Ella Rock. Het eerst stuk van de wandeling gaat over het spoor en daarna een stevige klim. Ik mag de spits afbijten. In de ochtend vertrek ik (voor de warmte) en Florian en Rosa zwaaien we me uit bij het spoor. Zij gaan samen de Demodara Nine Arch Bridge bekijken. Deze brug is gebouwd tijdens de Britse koloniale periode en ligt bijna 3100 meter boven de zeespiegel. Hij is volledig gebouwd met stenen, bakstenen en cement dus zonder een enkel stukje staal en komt uit het jaar 1921.

Een gek idee om een paar kilometer over de oude bielzen te lopen, niet zeker wetende of dat er nog treinen rijden over dit spoor. Daar kom ik achter terwijl ik op the black bridge sta te fotograferen en ik de oude trein redelijk langzaam dichterbij hoor komen. Ik druk mezelf tegen het hek van de brug aan en doe een klein schietgebedje terwijl de trein op 30 cm voor mijn neus voorbij dendert. Ik heb een verhoogde hartslag en een flimpje van een halve minuut, want langer durfde ik niet te filmen. Mijn weg vervolgt omhoog door theeplantages en hoge grassen. Een Srilankaanse vrouw komt op mijn pad en wil mijn gids zijn, ik sla haar aanbod af. Niet omdat mijn richtingsgevoel zo goed is, maar omdat ik het graag zelf wil uitvogelen en omdat ik heb gelezen dat het ook zonder gids kan. Helaas, ik verdwaal een beetje, maar kom gelukkig twee andere licht verdwaalde toeristen tegen. We zoeken samen de weg naar de top en ondertussen hebben we leuke gesprekken. Het uitzicht is magnifiek. Terug naar beneden wandelen we gelukkig ook weer samen, want het risico op verdwalen is er nog steeds. Ik nodig ze uit om mijn verjaardag te komen vieren op ‘ons’ terras en het wordt een gezellige middag en avond met ook heel veel lieve felicitaties uit Nederland, taart en bier(tjes).

Deze ochtend brachten we een bezoek aan een theefabriek, iets dat niet mag ontbreken wanneer je een reis door Sri Lanka maakt: Het land van de glimlach en de thee.

Een berichtje van Florian. Hij is al terug van de Ella Rock. Hij heeft een snelle tijd neergezet van 2,5 uur en dat terwijl ik er gisteren ruim 4,5 uur onderweg was. Ik drink mijn ice coffee op en loop met Rosa terug naar ons guesthouse. Ter compensatie ren ik dezelfde avond de Little Adam's Piek op. Lekker voldaan begint onze laatste avond in Ella. Morgen naar Kandy, deels met de trein. Een van de mooiste treinreizen van de wereld.