Halong Bay en de laatste dagen Hanoi

Maandag 2 mei 20:00u

Inmiddels in het vliegtuig naar Hue, we vliegen met Vietnam Airlines. Om de nek van Rosa een keycord van KLM waar ze haar speentje aan heeft hangen. Ze is de laatste week minder trouw aan haar konijn, dan aan deze blauwe ketting. Bij het opstijgen valt ze in slaap..

De afgelopen week is voorbij gevlogen, maar dat we al zoveel konden zien van dit prachtige land hadden we niet verwacht. De eerste week waren we in het Noorden. We zijn nu onderweg naar het midden van Vietnam. In het Zuiden (waar we al eens vaker zijn geweest) gaan we op bezoek bij familie Dekkers, onze lieve vrienden.

Nadat we goed uitgerust zijn van onze treinreis van Sapa naar Hanoi, gaan we de stad verder verkennen. Het eerste doel is een wasserette vinden voor onze was, dan kunnen we na onze boottrip weer met schone kleding verder. Na deze belangrijke huishoudelijke taak zoeken we een fijne lunchplek. Ik heb iets moois gevonden in onze reisgids, dan is de 'uitdaging' voor Florian is om dit vervolgens te vinden op de kaart en zo verder. Dat gedeelte is namelijk niet zo aan mij besteed. Ik zou waarschijnlijk drie dagen dezelfde rondjes lopen in dit soort steden, de kaart honderd keer draaien (dat mag dus niet) en nog vaker vragen welke kant ik op moet aan voorbijgangers. Florian kijkt daarentegen twee keer op de kaart en weet voldoende om de weg te vinden in deze wirwar van straatjes. Het restaurant dat ik heb uitgezocht heet Madam Hien en is van de bekendste chef van Vietnam. Het advies is 'ga er tenminste een keer eten'. Na een stukje wandelen, waarbij het oversteken van de drukke straten ons steeds makkelijker afgaat, komen we aan bij een mooi koloniaal huis met gele muren en grote houten luiken. We eten heerlijk en terwijl we nog wat drinken verzameld Rosa stenen in de prachtige tuin waar we rustig zitten.
Aan het einde van de middag gaan we naar het poppentheater, marionetten op het water. Het is een kunstvorm die al eeuwen bestaat en is komt voort uit de wereld van de boeren. Het is nauw verbonden met het water en de feesten die te maken hebben met het werk op het land (de lente, de zaaitijd, de oogsttijd etc.) Alles van het Vietnamese leven op de rijstvelden wordt er in uitgebeeld. De voorstelling wordt begeleid met prachtige muziek gespeeld door goede muzikanten. De voorstelling bevat allerlei kleine sketches uit het dagelijkse leven van boeren en hun familie. Dit schouwspel wordt in zo'n twintigtal landen opgevoerd. Het is leuk voor volwassenen en zeker voor de kleintjes. We nemen plaats op de voorste rij, mooie plekken. Rosa vindt de voorstelling in het begin een beetje spannend, maar na tien minuten zit ze de rest van de voorstelling (van een uur) te wijzen, lachen, praten en hard mee te klappen na iedere sketch samen met de andere toeschouwers. Ze vindt het echt geweldig! Een mevrouw van het orkest ziet het en moet steeds een beetje lachen om haar enthousiasme. Na de voorstelling komen er echte mensen achter het decor vandaan. Rosa huilt want ze wil "meer, meer, meer". We wandelen rustig terug naar ons hotel. De volgende dag vroeg op voor onze trip naar Halong Bay.

Midden in de nacht wordt Rosa ziek, de hele nacht is ze onrustig en ze geeft regelmatig over. Gelukkig knapt ze 's ochtends weer wat op en speelt ook weer vrolijk in onze kamer terwijl wij ons toch maar klaar maken voor vertrek. Nadat Rosa wat heeft gedronken, spuugt ze weer alles uit. Shit, moeten we wel gaan? Ze lijkt steeds een beetje op te knappen, maar blijft spugen als ze wat eet of drinkt. Na het ontbijt besluiten we om toch te gaan. Voor Rosa nemen we wat te eten mee. De bustrip is lang, Rosa is nog een beetje rustig en witjes, maar ze valt vrij snel in mijn schoot in slaap. Aangekomen in de haven lijkt ze gelukkig weer de oude vrolijke Rosa te worden... Ik vind het eerlijk gezegd best een beetje spannend om te vertrekken, maar het stelt me gerust dat we dat we met een speedboot zo weer aan land kunnen zijn als dat nodig is. Tegen lunchtijd komen we aan op de boot, Galaxy Cruises. We hebben de rit naar de haven mensen leren kennen die als expats wonen in Singapore. Hulusi (Turks) en Irena (Servies) met een zoontje van drie jaar. Het kleine mannetje heet Mateja. Onze kids blijken aan elkaar gewaagd: vier ondeugende oogjes, twee kleine vrolijke druktemakers.
Na een erg uitgebreide en goede lunch (Rosa heeft gelukkig ook weer trek, vooral in de gestoomde rijst en verse groenten) gaan de mannen kayakken door de baai van Halong. Irena en ik letten op de kids die zich prima vermaken op de boot met rennen, springen en trappen klimmen. Het uitzicht is prachtig en ook wij zijn lekker in beweging :) Later die middag bezoeken we met z'n allen een strandje waar de kinderen spelen in het water en in het zand.

Halong Bay is een van de beroemdste landschappen van Azië en volgens onze gids een van de zeven wereldwonderen. Van mij mag deze inderdaad op de lijst! Het is een super trip.

Wanneer Rosa slaapt in haar eigen bedje in onze kamer (hut kan je het zeker niet noemen) drinken wij 's avonds een biertje op het dek met onze nieuwe vrienden (de babyfoon met camera niet voor niks meegenomen) terwijl hun mannetje slaapt op een van de zonnebedjes onder een dekentje en de sterrenhemel. Hoe simpel kan het zijn?

De volgende ochtend doe ik op het dek een poging Tai Chi: een mix van yoga en gevechtssport. We doen er eentje voor de beginner, maar ik vind het nog best ingewikkeld en volgens mij ziet mijn versie er nogal knullig uit tussen de (ogenschijnlijk) ervaren Aziaten die hier ook vroeg voor uit hun bed zijn gekomen.
We bezoeken deze ochtend nog een grot (beetje toeristisch, maar onze gids zorgt dat we de grootste drukte voor zijn) met een mooi uitzicht over de baai en we sluiten af met weer eenzelfde lunch. Na een gezellige bustrip terug, nemen we in Hanoi afscheid van onze vrienden. Hopelijk zien we deze leuke mensen nog ooit eens, dat hopen is wederzijds, komt goed!

Aangekomen in Hotel Essence in Hanoi, waar we wederom verblijven, worden we verrast met een derde upgrade. We mogen onze laatste nacht verblijven in hun allerbeste en erg luxe kamer met uitzicht op de levendige straat (we horen niets) en met een bad. Dus lekker spetteren voor Rosa! We duiken daarna nog even de stad in, maar kunnen over de koppen lopen en de straat oversteken is bijna niet te doen. Het is een feestdag en dat wordt grootst gevierd. We drinken wat op een terras aan het meer, doen daar ook een hapje en dan hop terug naar onze kamer. Slaap lekker!

Voordat we naar Hue vliegen bezoeken we im Hanoi nog een interessant museum over vrouwen in Vietnam (een tip die we in Sapa kregen van Lowri uit België, waar we trouwens een gezellige middag mee doorbrachten). Hey museum geeft veel info geeft over de rol van de vrouw en al de ethnische minderheden. De vrouw in Vietnam neemt een belangrijke plaats in, vooral in tijd van oorlog zijn er vrouwen in hoge posities in het leger. Het museum vertelt ook veel over de oorlog.

We sluiten Hanoi af met een lunch op de 5e etage, in een mooi restaurant met uitzicht over het meer. We gaan binnen zitten, buiten is het echt té warm. Vietnam is een culinair hoogstandje! Nergens zo lekker gegeten als hier en dan ook nog betaalbaar! Als je hier heel (heel) gek zou doen? Reken dan op 35$ pp. Vietnam is ook een koffieland. De Vietnamese koffie heeft een volle, aromatische smaak, en wordt meestal sterk gedronken. De icecoffee is ook een aanrader.

We landen in Hue...